Tadeusz BRZOZOWSKI (1918-1987)
Malarz, twórca informelu, pedagog, jedna z najbarwniejszych osobistości artystycznych krakowskiego życia kulturalnego. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a swoją edukację kontynuował w Kunstgewerbeschule. W czasie okupacji ściśle współpracował z teatrem konspiracyjnym Tadeusza Kantora. Do roku 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków. W roku 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. W latach 1979-1981 był profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artysta był członkiem reaktywowanej po wojnie Grupy Krakowskiej, a także międzynarodowego ruchu "Phases", z którym związał się w Paryżu w roku 1959. Początkową twórczość figuratywną zarzucił na rzecz modnego po wojnie informelu. Dzieła Brzozowskiego o abstrakcyjnym charakterze zawierają elementy groteski komentującej i interpretującej rzeczywistość. Sztuka Tadeusza Brzozowskiego dzięki prezentacjom na międzynarodowych Biennale zyskała międzynarodowy rozgłos. Prace artysty dwukrotnie reprezentowały Polskę w Sao Paulo (1959 i 1975) a także w Wenecji w roku 1962. Pośmiertna wystawa monograficzna Brzozowskiego była prezentowana w latach 1997-1998 w Muzeum Narodowym w Warszawie, a następnie w Zakopanem, Wrocławiu i Krakowie. Prezentowana praca pt. "Mistrz" dedykowana jest przez artystę Stanisławowi Balewiczowi, krakowskiemu historykowi sztuki i społecznikowi, który był inicjatorem reaktywacji Grupy Krakowskiej oraz założycielem i dyrektorem Galerii Krzysztofory
